China
Door: Anouk en Lotte
Blijf op de hoogte en volg Anouk & Lotte
09 Juni 2014 | China, Peking
Hier weer een verhaaltje van onder andere onze ontmoeting met de Panda!
Na de lange trein rit waarin wij ons prima hebben vermaakt met onze noodle slurpende schattige buurvrouw, kwamen we aan in Chengdu. De stad met het beste panda breedings program in China. We moesten natuurlijk eerst opzoek naar ons hostel, in de metro besloten we het hostel te bellen omdat er in de beschrijving stond dat het nogal moeilijk te vinden was. Na een telefoon van een mevrouw te hebben geleend belden we het hostel en kwam hij ons ophalen bij de uitgang. Binnen no time stond hij er en liepen we als kleine kinderen achter hem aan. Heel ongemakkelijk en ik denk dat we het inderdaad ook niet zelf hadden kunnen vinden. Een dubieuze wijk met enorme flats, toegankelijk via een poort met bewaking en slagboom. We moesten op de 6e verdieping zijn en er was helaas geen lift. Die backpack begint me nu echt in de weg te zitten, nog maar voor 2 weken en gelukkig hoeven we geen hele dagen ermee rond te lopen. Na een hoop gehijg kwamen we aan in een appartement met 2 kamers vol stapelbedden. Bedden waren keihard en het was er erg smerig, maarja we zijn gelukkig inmiddels wel iets gewend en de lakens waren schoon. We vroegen wat informatie aan hem, hij kon erg goed engels wat niet vaak voorkomt hier in china. We besloten daarop wat rond te gaan lopen in de stad en kwamen bij een groot park waar van alles gaande was. Opera's, tai chi, dansende mensen en zelfs achtbanen en botsauto's, moet niet gekker worden...
Op een gegeven moment liepen we over een pad waar allemaal blaadjes op n stokje stonden waarop een hoop mensen geïnteresseerd naar aan het kijken waren. Het bleken advertenties te zijn van mensen die opzoek zijn naar de perfecte partner. Alle eisen waaraan de perfecte partner aan moet voldoen staan erop beschreven. Echt geweldig dat ze dat op deze manier doen, en geen datingsites hebben. Zo gedigitaliseerd zijn sommige mensen hier kennelijk toch niet.
We kwamen ook een groep nederlanders tegen die op rondreis waren in China. Nadat een man eindelijk de moed had verzameld om wat te zeggen tegen ons vroegen we hem of hij nog een tip had om naartoe te gaan. Nou alles is wel leuk hier en we doen een rondreis dus zien van alles, ja duhuh! Laat ook maar..
We hebben die avond rondgelopen in een van de winkelgebieden, je kan prima shoppen hier in china! Voor ons niet leuk aangezien we daar echt geen geld meer voor hebben. Na wat gegeten te hebben kwamen we een heel leuk straatje tegen verborgen tussen hoge gebouwen waar je dus heel gezellig kon eten. We besloten dan ook de volgende dag daar te eten.
Volgende ochtend zijn we naar de grootste Boeddha ter wereld gegaan. Het was een beetje onduidelijk hoe we daar kwamen, gelukkig had de hostel dude het opgeschreven in het chinees. Na 3 bussen en 3 uur verder kwamen we eindelijk daar aan. Eerst moesten we natuurlijk de berg op klimmen, helaas was het zicht niet zo wijds vanwege de constante mist hier in China. Was wel mooi gedaan met allemaal tempels en mooie parkjes. Na even klimmen zagen we het hoofd van de boeddha en klommen we naar beneden.
Maar eerst moesten wij natuurlijk op de foto gezet worden door verschillende mensen. Ik begin dat nu langzamerhand wel een beetje zat te worden. Als ze het vragen wil ik het nog wel doen maar die "stiekeme" foto's vind ik echt vervelend.
Anyways, na een flinke klim naar beneden stonden we tegen de tenen van de enorme boeddha aan te kijken. Wauw wat een gaaf gezicht, zo immens groot en goed bewaard gebleven.
Daarna hadden we het eigenlijk wel weer gezien en liepen we terug door een voor toeristen opgezet "oud" chinees vissers dorpje. Gelegen naast een riviertje met daarover een geweldig mooie brug omgeven door bomen. Zo'n plaatje hadden we vaker verwacht hier in China, maar helaas. Ik denk dat onze verwachtingen ook te hoog zijn. Er is en word veel platgegooid, de flatgebouwen staan als bossen vol bomen overal in en rondom steden, maarja wat wil je met dik 13 biljoen mensen.. Ik hoop dat we wat " oudere" chinese stadjes kunnen vinden.
Die avond hebben we trouwens heerlijk gegeten in dat gezellige eetstraatje. Wederom was het lastig om ons eten te bestellen maar na het met handen en voeten te hebben uitgelegd hadden we heerlijke sushi met kip en tonijn voor maar €3,50!
Toen was het 6:00 uur 's ochtends en was het tijd om naar de panda's te gaan!
Ook dit keer lukte het met ons briefje met Chinese vertaling om bij de plaats van bestemming te komen. De meeste chinezen zijn wel bereid om je de weg te wijzen maar sommige lezen het papiertje en schudden hun hoofd en lopen weg, alsof ze bang zijn voor ons. Enige wat ze hoeven te doen is wijzen welke kant we op moeten maar zelfs dat lijkt te ingewikkeld.
Onderweg werd anouk helaas niet lekker maar besloot ze toch verder te kunnen en arriveerden we om 8:00 uur bij het park. Hoor iedereen al denken waarom in hemelsnaam zo vroeg!?!?!? Nou panda's vinden het na elven te warm worden en zitten dan binnen. Het is dus leuker om ze hun ontbijt buiten te zien eten en de kans is groter dat ze dan ook wat meer bewegen. De eerste panda die we zagen zat heerlijk onderuitgezakt met een berg bamboe naast zich te eten. Eindelijk een panda in het echt!!!! Zo schattig!!!! In het jeugdverblijf zaten 5 peuters ook heerlijk te ontbijten, zaten en lagen half op elkaar onderuitgezakt op hun rug lekker te smikkelen. Wat een geweldig schattig gezicht en wat een bazen. Ze hebben wel door hoe je lekker chill en relaxed kan eten!
Verder langs meer panda's gelopen en ook de rode panda gezien. Soort wasberen met een lange pluizige staart en de vacht is net zo getekend als die van de panda maar dan rood en wit.
Super schattig ook!
Verder door het park geslenterd omdat oma anouk om de zoveel tijd even moest zitten;) vond ik niet erg hoor, aangezien het al flink warm was. Erg mooi aangelegd park en gelukkig niet te druk, liepen we langs het dierenziekenhuis en mochten we bij de panda keuken en stukje panda brood eten. Best ok, soort roggebrood maar dan groen en met van alles erin. Daarna een educatieve film bekeken over de panda en daarover veel geleerd.
Wisten jullie dat panda's al miljoenen jaren oud zijn en eigenlijk carnivoren zijn. Tegenwoordig zijn ze geëvolueerd tot zo goed als vegetariërs en zijn er maar zo'n 2000 van op de wereld. Het is eigenlijk überhaupt een wonder dat ze nog niet uitgestorven zijn omdat ze prematuur ter wereld komen en erg kwetsbaar zijn. Door het fokprogramma dat erg succesvol is, komen er gelukkig steeds meer panda's en proberen ze die ook uit te zetten in het wild. Kortom kwetsbare beesten en eigenlijk een beetje een faal van de natuur. Maar ze zijn wel echt geweldig om te zien! Na een paar uur rondlopen waren we wel weer klaar en gingen we terug naar het hostel om daar even lekker te niksen en een middagdutje te doen, best vermoeiend zo vroeg op en zeker als je niet lekker bent zoals anouk.
Volgende dag was het helaas niet gelukt om een kaartje naar een Tibetaans dorp (op aanraden van de hosteleigenaar) te bemachtigen aangezien het natuurlijk weer een feestweekend was, wat die pannenkoek van het hostel even vergat te vertellen, had een hoop heen en weer ritjes metro gescheeld. Dan maar de trein diezelfde avond naar Xi-an, maar natuurlijk waren dumb & dumber hun paspoort weer vergeten dus konden we weer heen en weer... Zucht.... Soms moeten die reishersenen echt even beter werken! Gelukkig was er nog plek en konden we om 22:30 op de trein. Dit keer maar een hardsleeper genomen wat een stuk goedkoper was en ook prima is. Afgezien het feit dat je minder privacy hebt en met 6 mensen in een hokje ligt en werkelijk alles kan horen. Daar bedoel ik mee het gerochel en gespuug in de wastafels. Ik ga dat zo niet missen als ik straks weer terug ben, elke man en ook vrouwen rochelen een end weg heel de dag door. Gelukkig hebben we daar de ipod voor, die ook erg handig is als de mannen onder je om half 6 's ochtends even een theekransje gaan houden.
Na een rit van 15 uur kwamen we ' s middags aan in Xi-an en op goed geluk en handen en voeten werk en slecht engels sprekende chinezen die heel behulpzaam waren stapten we uit bij de juiste bushalte en toen werd het tijd om het woordenboek te pakken want niemand begreep ons. Het hostel zou naast het postkantoor zitten. Gelukkig zat dat om de hoek en waren we binnen 20 minuten van trein in het hostel, top dus!
Xi-an
We kwamen in de middag aan in Xi-an, stad die bekend staat om het terracotta leger en de silk road die China verbind met landen daaromheen om met name zijde te transporteren.
We zijn een beetje rond gaan lopen die middag en hebben een oude moskee bezocht in het moslim gedeelte van de stad. Eigenlijk een beetje hetzelfde als een tempel, maar het mooie aan deze was dat hij nog redelijk in oude staat was. Niet al die tierelantijntjes en dat vreselijke goud overal.
Ons verder een weg gebaand langs de honderden souvenirs kraampjes vol leuke prulletjes tot we uit kwamen bij de drum tower en besloten daar op te gaan. Mooie toren hoor met een hoop historie over de drums maar van binnen over de top, en niet zo heel bijzonder. Ik scheen geen foto's te mogen maken op de bovenste verdieping en dat kreeg ik te horen ook. Een Chinese vrouw begon een partij te schreeuwen in het chinees en te wijzen naar mijn camera dat het niet mocht. Anouk en ik eerst kalm sorry gezegd en meteen mijn camera opgeborgen, maar mevrouw bleef maar schreeuwen in het chinees tegen ons en wij nogmaals sorry gezegd en dat we geen chinees kunnen. Maar ze liet het daar niet bij hoor, bleef maar schreeuwen met wilde gebaren erbij en toen knapte er ook iets in ons. Wij hebben haar ook even flink uitgescholden in het Nederlands, heerlijk om gewoon even van alles te kunnen zeggen zonder dat ze het begrijpen. Ik weet niet wat het is maar de mensen hier maken soms een bepaalde agressie in mij los, ze kunnen zo egoïstisch zijn en maar denken dat wij chinees kunnen spreken en hun wel begrijpen. Sorry hoor maar dat doen we niet! We zijn maar weg gelopen voordat het verder uit de hand liep haha.
Daarna kregen we trek en zijn we de moslim buurt ingelopen en plaatselijke hapjes gegeten. Het was vreselijk druk vanwege het dragonboat festival dus een en al gezelligheid en daar waren we nou juist naar opzoek. Overal kraampjes met allerlei verschillende etenswaren van varkenspoten en inktvissen op een stokje tot gebakken aardappeltjes en broodjes vlees. We hadden aardappels, broodje gekookt (denk ik) vlees, bladerdeegbroodje met gehakt en een bolletje zoete plakrijst. De rijst vonden we niet zo een succes maar de rest was prima te eten. Ik ben nog steeds niet uitgedaagd om die varkenspoten te eten haha, anouk (de bikkel) wil wel een keer kippenpoot proberen, ik geloof ik niet haha. Na heerlijk gegeten te hebben en genoten van de mensen om ons heen zijn we naar ons hostel gegaan en hebben we lekker geslapen op ons wederom harde matras. Wat ben ik blij als ik straks in mijn zachte bedje lig:)
We werden 's ochtends om 9:00 opgehaald om naar het terracotta leger te gaan. We hadden besloten om toch maar met een groep te gaan omdat er een engels sprekende gids mee was. Helaas was haar uitspraak soms moeilijk te begrijpen, hadden we kunnen weten natuurlijk...
We hadden een groep van 14 mensen. Nederlands stel, 2 oudere vrouwen uit Nieuw Zeeland, paar Italianen, engelse, chinezen en een Amerikaanse.
We begonnen de tour bij de fabriek waar ze nieuwe strijders maken en sommige oude restaureren. Je kon daar ook strijders kopen in allerlei soorten maten, wel gaaf een grote maar beetje lastig meenemen haha.
Daarna weer de bus in en om vervolgens 45 minuten later soort van gedwongen te lunchen om 11:15 vlak voor de ingang omdat we daar wel 3 uur zouden rondlopen. Ok, vooruit kom maar op met die Chinese lunch. We zaten met de nederlanders, nieuw zeelanders en een engels man met zijn Chinese vriendin aan de tafel. Het eten was prima en gezellig zitten kletsen met onze surrogaat oma's. Respect hoor om op 70 & 74 jarige leeftijd nog naar China te gaan. De vrouw van 70 had in haar jongere jaren met de auto al half Afrika gezien als " test" ritje om de jeep te testen en om vervolgens daarna weer vanuit Engeland naar Nieuw Zeeland te rijden. Wat een avonturierster!!
Na de lunch werd het tijd om naar binnen te gaan. Moet je je voorstellen, een groep toeristen half hollend achter een klein chinees vrouwtje op hoge hakken aan, dat is toch hilarisch. Anouk en ik hebben lange benen maar die vrouw was lastig bij te houden en waarom alles met een bloedgang moest is ons ook een raadsel. Anyways we waren snel binnen en daar stonden ze dan, in een enorme hal. Netjes opgesteld in rijen. De een nog beschadigd en de ander al helemaal mooi opgeknapt. Echt wel heel gaaf om te zien. Helaas begrepen we de weinige informatie die de gids ons gaf niet zo goed dus moesten we alsnog zelf elk bord lezen, we hadden echt beter op eigen houtje kunnen gaan...
Wat wij ervan begrepen is dat halverwege de jaren 70 dit leger is ontdekt door boeren die opzoek waren naar water. Ze begonnen met graven en vonden drie pits met soldaten, paarden, wapens en wagens. Keizer Qin wilde dit leger rondom zijn tombe bouwen zodat hij in het hiernamaals een leger had dat hem kon beschermen. Nadat Qin overleden was, was de bevolking blij dat ze van hem verlost waren en hebben een groot gedeelte van het leger vernietigd en de wapens weggehaald zodat Qin pech had in het hiernamaals. Sommige soldaten zijn dus stuk en missen wapens. Tot op de dag van vandaag zijn ze nog steeds bezig met het restaureren van die soldaten en het opgraven van andere soldaten/pits. Men weet niet of er misschien wel meerdere pits zijn. In de eerste pit staan allemaal gewone soldaten, in de tweede pit staat cavalerie en de knielende soldaten, in de laatste pit staan de generalen met paard en wagen. Als pit 1 het gevecht niet zou aankunnen, zou pit 2 klaar zijn voor gevecht en ten slotte 3.
Na alle drie de pits zijn we naar de man-made-berg gegaan waar de tombe van Qin in zou liggen. Het jammere aan dit was dat we op een paar kilometer afstand konden kijken naar de berg maar er niet omheen konden lopen, want dat zou te lang duren. Nou leuk hoor, zo'n berg, maar die hebben we nu wel weer gezien. Het is ook niet eens zeker of Qin erin ligt, want niemand heeft de tombe ooit opgegraven. Er schijnen ook allemaal boobietraps om de tombe heen te liggen. In de berg schijnt een groot paleis gebouwd te zijn met alles erop en eraan, zelfs met concubines! Jeetje, ik ga ook zo'n bevolking zoeken die dat allemaal voor me gaat maken. Anyways, we gingen weer terug met het busje en werden bij het hostel gedropt.
Volgende dag zijn we met een tandem(!) over de muur gefietst. Er is een oude muur om xi'an gebouwd sinds de ming dynastie en die kan je te voet of met de fiets bekijken. De tandem daagde ons uit en zo gezegd, zo gedaan. Het is ong. 14 km dus we hebben ons lekker vermaakt in het zonnetje op de tandem. Onderweg staan uitkijktorens met traditionele architectuur. Erg leuk, maar heel bijzonder was het verder niet. Daarna zijn we naar de bell tower gegaan. Precies hetzelfde als de drumtower maar dan met een grote bel. Helaas ging het regenen dus hebben we avond weinig kunnen doen.
De volgende dag hadden we gepland dat we met de trein naar luoyang gingen in de ochtend. De trein zou 5 uur duren dus besloten we een hardseat te nemen. Nou dat hebben we geweten. Een propvolle trein met alleen maar chinezen die ons aanstaarden en we zaten met z'n zessen aan een kant. Natuurlijk zaten wij bij het gangpad dus konden niet lekker gaan slapen. We hebben ons echt rot verveeld. De stoelen deden ook zeer dus na een tijdje ben ik gaan staan. Pfff, wat duurt 5 uur dan lang! Om 4 uur in de middag kwamen we daar aan, zijn naar ons hostel gegaan en hebben over de lokale markt gelopen. De volgende ochtend hebben we de lokale bus naar de longmen caves gepakt. Dit zijn twee rotsformaties en daartussen een rivier. In de rotsen zijn verschillende caves gemaakt met daarin buddha's door monniken. Er waren buddha's van verschillende grote en verschillende posities. Erg indrukwekkend om te zien. Daarna hebben we nog een mooie traditionele chinese tempel bezocht en zijn naar het hostel gegaan.
We hebben snel wat gegeten en zijn om 8 uur met de trein naar pingyao gegaan. Om half 7 in de ochtend kwamen we aan pingyao. We hadden nu weer een hardsleeper genomen, aangezien die hardseats echt niet te doen waren. We lagen wederom met z'n zessen in een 'cabine' (zonder deur). En wij lagen bovenin tegen het plafond. Maar no worries, het was een redelijk bed met kussen en deken. Helaas heb ik maar een paar uurtjes kunnen slapen want de buurman onder lotte lag me toch diepzee te snorkelen, dat ik er helemaal gek van werd! Zelfs met muziek op!!! Ik raakte zwaar geirriteerd en heb hem wakker gemaakt met acrobatische bewegingen, waar hij niet zo blij mee was(wat gek zeg....haha) 2 seconde later lag ie alweer te ronken. Gelukkig moest hij om twee uur 's nachts eruit (nadat hij nog even een theekransje hield met de andere buurmannen) en eindelijk kon ik slapen. Hij probeerde me ook nog na te praten, hij zei zowaar snurken. Ja vriend, je bent te hard aan het snurken!!
Uiteindelijk kwamen we aan in pingyao en zijn naar het hostel gegaan waar we voor 2 euro pppn slapen! Een mooi oud chinees huis met een courtyard met lampionnen en chinese architetuur! Super mooi! Pingyao is een klein oud dorpje met allemaal mooie chineze gebouwen zoals we het verwacht hadden. We zijn even gaan slapen aangezien dat in de trein niet gelukt was en zijn daarna door de straatjes gaan lopen. We kwamen de sakurabar tegen die we ook in laos hadden gezien en hebben lekker een lunch gegeten. We zijn daarna naar het treinstation gelopen om treinkaartjes naar beijing te kopen. 'S avonds hebben we warme chocomelk met appeltaart gegeten! Het was niet als thuis helaas, maar het was een poging. Volgende dag hadden we een tour van een local en hebben de kleine straatjes en huizen gezien van pingyao. Helaas kwamen we erachter dat alle echte oude woningen platgegooid worden en opnieuw gebouwd worden tot hotels. We kwamen ook bij een familie die een soort van bloemstukken maakten voor een begrafenis. Een soort grote hoepel met gekleurde kinderlijke bloemen en een hoop tierelantijntjes. Een hoepel kost 50 eurocent en een arm gezien koopt er ong. 20 en een rijke familie 100. Dat is best veel geld voor een chinese familie. De man maakt ong. 30 hoepels per dag. Pff ik zie het mezelf niet elke dag doen, geestdodend. Een chinees verdient ong. 200 euro per maand en je mag als vrouw op je 50ste met pensioen en als man 55. Je krijgt dan ook 200 euro per maand van de overheid. Als je je kind naar school wil doen in pingyao kost dat ong. 100 euro per jaar, maar we hoorden in chengdu dat je daar een soort van underground payment moet doen om uberhaupt naar school te kunnen en dat kan flink oplopen. Kinderen opvoeden en verzorgen is dus best duur in china. Dat is ook een van de redenen dat chinezen maar een kind hebben. Het is sinpelweg te duur. De overheid heeft sinds kort wel toegestaan dat je twee kinderen mag als gezin, omdat jonge stellen geen kinderen willen. Ze willen de populatie toch laten groeien dus mag je nu twee kinderen. Wat ook grappig is, is dat alle kinderen met gaten in hun broek lopen. Zo kunnen de kinderen direct plassen en poepen en hebben ze geen luiers nodig. Ik moet er erg aan wennen dat je constant blote billen, piemels ziet en dat mensen daar constant aanzitten. We vragen ons ook af wat je doet als dat kind spontaan begint te poepen in de metro. Dan ben je mooi te laat. We zien die ouders ook minuten lang boven de wc met dat kind hangen in de hoop dat ze gaan plassen en poepen. Resultaat? We hebben kinderen poepend op straat gezien waar ouders later de drollen al schreeuwend van op moeten ruimen. Scheelt een hoop geld natuurlijk want je betaalt geen luiers, maar je mag mooi poep ruimen. Mij niet gezien hahaha.
Heel iets anders, pingyao heeft 20.000 inwoners en er zijn 500 politieagenten. Ik had verwacht met een communistisch systeem dat je rijk was als politieagent, maar je verdient middelmatig vertelde de local ons. Ze rijden in gekke golfkarretjes door het dorp en vinden zichzelf erg belangrijk. Wij vinden het een grote grap. We zien ze in de grote steden in hele oude auto's en busjes en daar liggen ze ook vaak in te slapen. Het leven is ook wel zwaar als politieagent....
Ach dit zijn Allemaal kleine weetjes die je te horen krijgt. Dat is best leuk. We kijken onze ogen uit naar de rare culturele verschillen en doen echt ons best om het te begrijpen. Soms gaat het ons te ver, maar we gaan er zelf ook in mee. We duwen iedereen in rijen opzij met onze backpack als ze voor willen dringen, praten Nederlands tegen ze( waar ze aan onze toon toch wel begrijpen wat we bedoelen) en leren af en toe chineze woordjes. Grappig is dat ze in de trein altijd hele gesprekken in het chinees tegen je beginnen en dan verbaasd raken dat we niet chinees kunnen. Vervolgens nemen ze wel een foto van je, close up. Phoe hoe lelijk we toch op al die foto's staan...
Ik dwaal af....na de tour hebben we lekker chinees gegeten. Ik kan je niet vertellen wat het was, maar erg lekker. De volgende dag gingen we met de trein eerst naar taiyuan, wat anderhalf uur zou duren. We durfden de hardseats wel aan voor anderhalf uur. De trein was overvol maar zo brutaal als ik was, zei ik dat ik daar zat en zo werd er plek gemaakt voor deze blanke, langbenige, europese princessen.onze backpacks werden voor ons in het rek bovenin gehesen en daar zaten we dan. We werden aangestaard en in het chinees tegen aangekletst. We probeerden toch een gesprekje aan te knopen, heb me naam verteld, onze route uitgelegd en blanke baby's op lotte haar telefoon laten zien. Ik kon het niet laten om te zeggen dat het lotte's baby's waren en nu denken ze dat lotte een slechte moeder is hahahaha. Anyway, de hele rit zijn we als princessen behandeld en zijn in taiyuan eruit gegaan en uitgezwaaid. Lotte had denk ik ook bijna een huwelijksaanzoek gekregen. Die man keek haar zo verliefd aan en kon z'n ogen niet van haar afhouden. Helaas was lotte niet geïnteresseerd....zo gemeen, die blanke vrouwen hahhaa. Vervolgens zijn met de sneltrein naar beijing gegaan. Vier uur later komen we aan in beijing en gaan met de bus naar ons hostel. Onze laatste week in china en van onze gehele trip is aangebroken! Het is een bitterzoet gevoel. Aan de ene kant willen we graag naar huis, maar aan de andere kant vinden we het reizen erg heerlijk. Helaas moet aan al het leuke een eind komen. Maar we doen het einde dan ook wel in stijl. Ons laatste treinritje is de best van alle ritjes. Er wordt om de vijf minuten gedweild, er is een schone wc en we zitten naast elkaar in een stoel die achterover kan. Daarnaast beloofd beijing een leuke stad te zijn dus het einde zal niet verkeerd zijn!
Dit was het weer voor nu! Wij gaan genieten van onze laatste week en zullen proberen de laatste week ook te typen!
All the way from china, hugs and kisses! Tot over een week!
-
11 Juni 2014 - 16:39
Ooms:
Genoten van het verslag.ik ben verbaasd dat jullie alles wat je wil zien ook vinden. Nog veel plezier van de komende dagen. Misschien krijgen jullie. Deze reactie meerdere. Malen Van mij. Maar ik oefen op mijn nieuwe i pad. -
11 Juni 2014 - 23:38
Astrid:
Hé ladies, het is weer een fantastisch verhaal. Jullie weten nu hoe het voelt om een 'celebratie' te zijn. Het lijkt alsof jullie niet over straat kunnen zonder gefotografeerd te worden. Hahahaha. Maak van de laatste dagen van jullie lange reis nog een paar geweldige dagen. Geniet en maak nog vele uitstapjes. Tot maandag.
Kus, Astrid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley