Fox Glacier en Punakaiki

Aangezien het hier regent, schrijf ik maar weer een stukje! (En omdat we trouwe lezers hebben en leuke reacties krijgen haha)
Zondag zijn we naar Fox Glacier gegaan. Onderweg trakteerde de buschauffeur ons nog op de mooiste plekjes! We stopten bij een groot meer, waar de bergen mooi in weerspiegelden. Als een stel aziaten schoten we de bus uit en schoten onze leuke kiekjes, hup terug de bus in! Onderweg schijnen we de rivier van Gollem gezien te hebben, maar ik lag te slapen en heb pas een deel LOTR gezien (ik weet het, heel slecht, maar ik ben bezig met de andere delen! bovendien herkende Lotte het ook niet!) anyway, doorgereden en gestopt in the middle of nowhere om een waterval te zien! Echt super mooi! Om bij de waterval te komen, loop je een stukje door het regenwoud. Echt bizar om in nieuw-zeeland door regenwoud te lopen, dat zou je totaal niet verwachten. Het grappige is dat we onderweg probeerde foto's te maken van het regenwoud omdat we ons verbaasden erover, maar het lukte niet. Nu hadden we dus mooi de tijd om er foto's van te maken! Ten slotte stopte de bus nog bij een zalmfabriek/winkeltje. 4 grote bakken met zalm. Binnen kon je zalm kopen en de zalm eten geven. Het gekke was dat dit wederom in the middle of nowhere was dus je was een beetje verplicht om zalm te kopen. Beetje rondgekeken en rondgelopen, maar toch maar weer de bus in, op naar Fox! Na een rit van 7 uur (omdat we ook vaak stopten) kwamen we eindelijk aan in Fox. 1 straat met alle winkels, tankstations en restaurants en dat was Fox dan ook wel weer haha. Buschauffeur was al reclame aan het maken in de bus over helikoptervluchten en wandelingen en attendeerde ons op de winkel waar je dat kon regelen. Waarschijnlijk krijgt hij ook een zakcentje hiervoor. Wat trouwens leuk was, was dat er een echte maori in de bus zat! Deze keer geen sexy gespierde maori, maar dik, leren broek, harley davidson riem en zonder tanden. Eerst vond ik hem een beetje gevaarlijk, maar uiteindelijk bleek hij super aardig! De buschauffeur kende hem ook en het enige wat hij mee had, was z'n leesboek! Gezicht vol met tattoo's, zelfs z'n lippen!

Ons hostel hadden we al geboekt dus liepen we naar het hostel. Een oud hostel met een gekke hippie als receptie. We lagen in een kamer met z'n zessen, waar nog maar 1 bed van bezet was, een meisje uit canada, Shaun. We gingen maar boodschappen doen en ons avondeten klaarmaken. Omdat dit zo'n dorp is, waren de boodschappen nog duurder dan in de grote steden. Toch maar het hoognodige gekocht en een vegetarische maaltijd in elkaar geflanst. Daarvoor hadden we wat informatie ingewonnen over de helikoptervluchten en zijn uiteindelijk naar bed gegaan. Volgende ochtend ging het dan echt gebeuren! Een helikoptervlucht naar de glaciers! (Ja de buschauffeur heeft ons kunnen overtuigen) Met een klein busje werden we met z'n drieën naar de heli gebracht. Nog een andere man zou met ons meevliegen. Lotte en ik gingen achterin en de man voorin en vlogen naar de top van de glaciers. Prachtig vlucht en gek gevoel om in een heli te zitten. Wederom zaten we als aziaten foto's te schieten van ons in de heli en de omgeving. Bovenop de glacier aangekomen, was het prachtig! Omgeven door bergen en sneeuw! Wauw, het leek wel bijna nep. We kregen ook nog een leuke foto met de heli en vlogen uiteindelijk terug. Deze keer mochten Lotte en ik voorin (lees: opgepropt en bloedheet) en konden het dorp steeds groter zien worden! De landingen waren ook grappig! Heel rustig, terwijl je met een vliegtuig altijd keihard land. Anyway, terug naar het dorp gereden. Onderweg zei ik nog dat dit waarschijnlijk een coole baan is. Helaas verdienen ze bijna niks, waardoor je deze baan dus alleen maar doet als je het echt leuk vind. Terug in het hostel zagen we onze kamergenoot en besloten we samen de wandeling naar de glacier te maken. Dan konden we de glacier ook nog van onder zien. De wandeling was ongeveer een uur en best vermoeiend. Shaun had er geen moeite mee, die deed immers al jaren guys hockey, ice climbing, hiking en nog meer stoere dingen. Wij watjes zweetten als een otter en waren om de haverklap uitgeput. Toen we terug waren in het dorp gingen we weer verder. Geen tijd om stil te zitten, het was immers prachtig weer! Na een wandeling van een uur langs een doodsaaie weg, kwamen we aan bij Lake Matheson. Hier weer een wandeling van 1'5 uur gemaakt en de mooie weerspiegelingen van de berg in het meer gezien. Het meer was trouwens ook omgeven door regenwoud. Erg bijzonder! We waren te moe om terug te lopen dus besloten een stukje te liften. Shaun had dit al 2x gedaan, maar haar was dit afgeraden omdat het erg gevaarlijk is voor een meisje. Maar dit korte ritje naar het dorp moest wel lukken met drie stoere chicks! De eerste auto wilden ons helaas niet meenemen, maar de tweede met 2 chinezen wel! Toevallig zaten ze ook nog is in hetzelfde hostel, wat een luxe, voor de deur werden we afgezet! Eerste lift ervaring ook in de pocket, BAM! Besloten dat we geen zin hadden om te koken dus uiteten te gaan. (Schijnbaar viel mijn vegetarische pasta niet in de smaak bij Lotte ) heerlijk gegeten en genoten van het zonnetje. Terug in het hostel bleek dat iedereen gezellig op was en zaten we met z'n allen in een kamer! Elke keer kwam er iemand bijzitten. Er was een meisje uit Taiwan, die de ene grap na de andere maakte. Ze bleek populair in het hostel, want iedereen kwam voor haar bij ons zitten! Ze probeerde engels te leren en kon het nog niet heel goed. Toen zeiden we dat het boring was en begreep ze het niet....oooh i thought you meant bowling! Haha waarschijnlijk grappiger als je erbij was, maar met een aziatisch accent was het om te gieren! Uiteraard was er ook een nederlandse jongen bij en die was walgelijk! 'Oh jullie reizen per bus? Pff zwaar zeg...' En dat op een arrogante manier. Zo, dat moest ik even van me afschrijven haha. Hopelijk achtervolgt karma hem! Naar bed gegaan en backpack ingepakt! Volgende ochtend naar punakaiki (ja na een tijdje kan je dit vloeiend uitspreken). Onderweg zijn we nog gestopt bij een gek cafeetje met allemaal hertenvachten en possumvachten. Rare sfeer hing in het cafeetje en ik voelde me totaal niet op me gemak, snel de bus maar weer in! Na wederom een rit van 7 uur kwamen we aan in punakaiki. Met onze zware backpack naar ons hostel gelopen, waar we hoopten dat we konden slapen. Helaas, het was vol! Een stukje verderop was een motorcamping met cabins, misschien daar? En ja hoor, daar was plek! Doe maar een cabin voor 4 personen (goedkoopst)! Eenmaal in de cabin komen deze blondies erachter dat er geen beddengoed is en in de keuken geen pannen of bestek. Hahaha dat is natuurlijk erg vanzelfsprekend op een camping, maar wij hadden geen seconde nagedacht. We waren al blij dat we ergens konden slapen. Gelukkig heeft de receptie vaker meisjes uit de grote stad gehad en had nog wat extra pannen en bestek voor ons. We waren daarentegen wel zo slim om al boodschappen te doen voordat we hier kwamen dus weer een gezonde maaltijd in elkaar geflanst. Broccoli, aardappelen en een hamburger....ja we zijn Nederlands! Voordat we naar bed gingen, nog even de zonsondergang op het strand gekeken. We liepen een stukje verder het strand op, afgelegen van andere mensen. Gingen op een prachtige boom zitten en hebben heerlijk genoten van de zonsondergang. Ht was echt prachtig! Uiteindelijk had de lucht alle kleuren van de regenboog en was de zon donker oranje. Wat een mooie afsluiter van de dag. Poeh, wat hebben wij het zwaar zeg! We kwamen ook nog een dode zeehond tegen...zo zielig! Naar bed gegaan in onze lakenhoes en hamamdoek, dat moest wel genoeg zijn, dachten we. Midden in de nacht werd ik wakker van de kou! Ik had het zoooooo koud! Vest en sokken aangetrokken en m'n jas als extra deken. Nog steeds koud! Lotte lag zo heerlijk te slapen, dat ik er jaloers op werd! Toch maar een paar uurtjes geslapen en gehoopt dat het snel ochtend werd. Gelukkig het was ochtend! Wat bleek, Lotte had het ook ijskoud gehad! Gelukkig scheen de zon dus was het warm(er dan binnen) en zijn we een wandeling naar de pancake rocks gaan maken. Dit zijn bergen die als pannenkoeken op elkaar gestapeld zijn. Men is er nog niet achter hoe het heeft kunnen gebeuren, maar heeft wel verschillende theorieën. Erg mooi om te zien. Het water komt ook met groot geweld tegen de rotsen aan. Daarna de ander kant opgegaan en een wandeling van drie uur gemaakt door het regenwoud! Prachtige wandeling, maar ook heel zwaar! Onze benen beginnen eraan te wennen, maar hebben het nog erg zwaar. Aan de andere kant van het bos stonden nog wat paarden. Lotte mist cronin toch wel en ging haar appel aan een van de paarden geven. Ik bleef uiteraard op redelijke afstand staan (lees: bovenop de berg ) het paard herkende de appel niet en was al helemaal niet bereid om zich te laten aaien. Het was meer van : bedankt voor de appel en oprotten nu. Haha arme lotte... Terug naar de camping en lekker van de zon genoten! 'S avonds een heerlijke hamburger gemaakt. We wilden slapen, want we waren moe van de vorige afschuwelijke nacht. Dit is waarschijnlijk het domste wat je je kan bedenken, maar er is een klein kacheltje in onze kamer. Deze nacht hebben we maar besloten die aan te doen. Heerlijk geslapen en niet koud gehad! Hadden we dat de eerste nacht ook maar gedaan haha. Helaas werden we vanochtend dus wakker met regen en er gaat geen bus naar een andere plek dan hier. We zitten dus opgesloten in dit dorp. Dan maar even een wasje draaien en een verslagje schrijven. We gaan straks uiteten in het cafe hiernaast. Lotte heeft haar jas vergeten in de bus en we hebben de busmaatschappij al gemaild. Wie weet hebben we een mailtje van hun ontvangen. Dit was het even weer voor nu. Morgen vertrekken we naar Nelson en gaan naar Abel Tasmanpark! Ik ben benieuwd! Tot de volgende keer! Kusjes ons!