North island

Kia ora lieve lezers! Het is weer eens tijd om wat van ons te laten horen en jullie weer even een update te geven over onze avonturen:) We liggen nu heerlijk op het strand van Paihia bij te komen van onze iets te korte nacht ( wekker ging al om 6:00 ) en de tot nog toe vervelendste busrit ever van auckland naar paihia. Niet eens heel lang maar we kwamen al net op tijd aan, overhit (rennen met backpack is best zwaar) en bijna verdwaald maar gelukkig heb ik Singor genen en verdwaal ik niet heel snel als ik herkenningspunten zie want met anouk voorop hadden we 3 x heel auckland gezien denk ik ;) haha. Maar goed, ik zal even gaan vertellen wat we sinds New Plymouth allemaal hebben uitgespookt:D

Het werd tijd om het saaie en regenachtige New Plymouth te verruilen voor het eigenlijk net zo saaie Hamilton (veel inwoners van Hamilton zijn het daar ook wel mee eens geloof ik). We wilden een auto gaan regelen voor een paar dagen maar dat bleek echt enorm duur te zijn! Dan maar weer als een echte toerist een busrit boeken naar de plek Matamata waar de Hobbits wonen want Hamilton zelf is niet heel boeiend. We hadden een stukje gelopen en Anouk haar neus leidde ons recht naar de rechtbank en daar even wezen kijken maar verder echt geen sfeer in die stad. Volgende dag was het eindelijk tijd om de plek te bezoeken waar de hobbits wonen. Beide super veel zin in! Onderweg in de bus zag je het herkenbare groene heuvelachtige landschap al waar de gouw zich in bevind. Aangekomen in Matamata moesten we overstappen in een andere kleine bus " Hobbiton express" natuurlijk vol met het stereotype toeriste, maar je moet er wat voor overhebben om er te komen. Onderweg werd het een en ander verteld over het stuk land waar " de Gouw" in is gemaakt. Het is namelijk gewoon een landgoed van een boeren familie die nog steeds actief schapen en runderen houden, oke niet heel gewoon want er lopen dik 15000 schapen en ruim 800 runderen rond, maar dat is hier normaal. Verderop moesten we overstappen op een oude witte bus genaamd " Gandalf" met een prettig gestoorde chauffeur en een over enthousiaste gids die ons naar " De Gouw" brachten. De gids vertelde veel over hoe ze hobbiton hadden gemaakt en andere feitjes over de films. Helaas heb ik niet alles op kunnen vangen want het was een redelijk grote groep en ik had teveel oog voor de schattige hobbit huisjes en was serieus verbaasd hoe gedetailleerd alles is. Het is net echt! De party three is enorm en je waant je echt in een van de films. Na rondgelopen te hebben mochten we een appel cider drinken in de green dragon en die smaakte erg goed :D Toen zat onze tour er helaas op en moesten wij ons nog zien te vermaken voor de bus terug naar Hamilton kwam. Ons oog viel op een bord met daarop een molen met de tekst Pancakes van Oma, het stiekeme gemis naar thuis dreef ons erheen en kwamen terecht in een Nederlands cafe. Eigenaresse had Nederlandse ouders en op het menu stonden allemaal Nederlandse gerechten waaronder een broodje kroket waar Anouk al naar verlangt sinds de eerste week! Heel gezellig gekletst en heel wat te weten gekomen over de maori's en tussendoor een biertje gekregen. Na afloop hoefden we uiteindelijk alleen ons broodje af te rekenen en kregen we haar nummer mochten in de problemen komen of geen slaapplek hebben ronden kerst. Ik zeg: Super aardige vrouw! Broodje kroket smaakte trouwens erg goed , wel anders dan thuis maar heerlijk!

Even tussendoor;) Die super aardige mevrouw van t cafe vertelde al dat er veel armoede, werkloosheid, alcohol en drugs verslavingen zijn onder de maori's en dat er veel criminaliteit heerst in bepaalde gebieden. In veel steden zien ze er ook onverzorgd uit en hebben nauwelijks tanden in hun mond, best heftig en naar om te zien. Doet de overheid daar niks mee of hoe zit dat vroegen wij ons af. Nu hoorden we van een jongen uit NZ waar we een biertje mee gingen drinken in Hamilton om onze laatste avond te vieren daar:P dat je hier gewoon naar de overheid kan stappen om geld te vragen voor boodschappen. Zolang je zegt dat je het niet kan betalen krijg je het, net als de gezondheidszorg zoals de tandarts is hier gratis! Onze mond viel open van verbazing, we begrijpen dan ook niet waarom ze er zo bijlopen en bedelen om geld. Hopelijk komt het ooit nog goed, maar er zal altijd een soort strijd zijn denk ik tussen de maori's en de blanke inwoners van NZ. Maar nu maar weer even verder met onze reis:)

Tauranga, de stad na Hamilton ligt in de Bay of plenty. Leuke kustplaats met als uitloper de mount Maunganui en een prachtig strand ervoor! Wij zaten gelukkig op loopafstand van die berg en konden zo het veels te drukke en krappe hostel ontvluchten. Het was mijn ergste hostel ervaring tot nog toe, mount backpackers... Een 10 persoonskamer met 7 jonge mannen en 3 vrouwen. De jonge man onder mij was een surfdude die daar vast al een tijdje lag met enorm veel rotzooi, stinkende kleren en natte rondslingerende surfkleding. Ik kon 2 nachten niet slapen van de stank, wat kunnen mannen stinken zeg! Ook was er een piepkleine keuken met maar 4 pitten en daar moest je t maar mee doen, gaan we echt niet meer heen! Die avond wilden we ook niet blijven hangen in t hostel en waren we terecht gekomen in een super hippe tent aan de overkant van ons hostel. Bleek filmavond te zijn en onder het genot van een koffie, chocomelk en gratis bakje popcorn hebben we een super leuke avond gehad! Film was wel erg oud, the labyrinth maar echt erg gelachen.

De volgende dag hebben we de berg beklommen genoten van het super mooie uitzicht en daarna op t strand gelegen om vervolgens een lobster te worden:p en dat einde van de middag! De laatste dag was vreselijk, regenachtig en koud. Dan is er ook niks te doen, we vonden het hostel te vreselijk om in te blijven dus pakten we de bus naar tauranga stad en liepen daar maar een beetje doelloos rond. Echt geen mooie of gezellige stad, alleen maar winkels en industrie. Aangezien wij geen geld hebben om te winkelen gingen we maar van ellende de meeuwen observeren die op onze chips afkwamen die we onder het genot van een blikje L & P aan het nuttigen waren. Tjah je moet wat om de tijd te doden.... Gelukkig volgende dag weer weg want we hadden het wel weer gezien in Tauranga en ik was die gast onder mij echt zat! Wij waren de enige die wakker werden van zijn wekker die elke ochtend om 5:40 afging!

Maar genoeg geklaag, onze reis vervolgd richting Taupo! De goedkope skydive stad en waar je in de bergen verderop de mooiste dagwandeling van NZ kunt maken: de tongariro crossing! Bij aankomst daar was het jammer genoeg regenachtig en volledig bewolkt. Hostel was gelukkig niet ver lopen en we hadden lekker een kamer voor 4 personen. Heerlijk schoon hostel met een mooie keuken en 2 leuke duitse meiden in onze kamer. Voor de wifi moesten we helaas betalen dus hebben die middag lekker in de Mac gezeten om wat info te winnen over taupo. Helaas waren de weerberichten slecht voor de aankomende dagen maar we hadden nog goede hoop om de crossing op onze laatste dag daar te kunnen doen. We hadden een zeiltocht goedkoop kunnen boeken ( we love de goedkope aanbiedingen op bookme.co.nz:D) voor de 2e dag, de watervallen wilden we gaan bekijken en voor de laatste dag de enorm zware crossing. Helaas is niks daarvan doorgegaan vanwege het slechte weer :( we hebben ons stierlijk verveeld! We kwamen braaf opdagen bij de boot maar die werd geannuleerd omdat er slecht weer op komst was en werd het verplaatst naar einde middag en in ruil daarvoor kregen we bonnen van 50% korting bij de hot pools. De omgeving is vulkanisch dus er zijn veel natuurlijke heet water bronnen en geisers. Wij met de bus erheen, helaas gaat niks ergens rechtstreeks heen en moet je altijd nog een heel eind lopen om er te komen dus kwamen we als 2 verzopen katten aan bij de hot pools. Daar wel heerlijk van het warme water genoten buiten in de regen maar helaas werd onze rust al snel verstoord door klassen vol met puberende kiwi"s die voor een half uur even een duik mochten nemen. Was heerlijk maar na een uur wel weer klaar mee! Daarna onszelf weer zeikend nat laten regenen tijdens het wachten op de bus en chagrijnig onze boottrip gecanceld voor die middag ( weer werd er toch niet beter op). Lekker vroeg naar bed gegaan om vervolgens de volgende dag maar naar de bibliotheek te gaan en te gaan internetten, wat moet je anders met het slechte weer?! Later die avond in gesprek geraakt met John uit Den Haag die er voor 2,5 week aan het rondtrekken was. Hij kon voor een drol naar NZ vliegen (werkt bij KLM) vandaar dat hij er zo kort was en wilde ons de volgende dag wel naar Rotarua brengen met zijn auto en ons bergen laten zien waar je de crossing kan lopen. Hij was namelijk al een paar keer eerder naar NZ geweest en wist de weg wel een beetje. We hebben die dag bijna 400 KM gereden, stuk over de dessert road richting de berg waar Mordor ( lord of the rings ) ligt en waar je de crossing kan lopen. Helaas hebben we onderweg niet heel erg kunnen genieten van het uitzicht en hebben we de top van die berg niet kunnen zien. Het regende veel en de wolken hingen laag, echt balen! Maar gelukkig richting Rotarua werd het droog en waren we nog even gestopt bij de hot mod pools, stinken dat het doet en toen veilig voor de deur van ons hostel in Rotarua afgezet na een dag siteseeing vanuit de auto:) Als bedankje hebben we John mee uit eten genomen en echt een gezellige dag gehad! Wel eens leuk om ook met andere mensen een dagje op te trekken en natuurlijk erg prettig om gratis te reizen:D

Hoop niet dat jullie het al zat zijn, want ben nog lang niet klaar hihi:). Rotarua staat bekend om zijn thermische activiteiten rondom de stad en het kan er met vlagen enorm stinken naar rotte eieren. Er zijn kleine en grotere hete modder en water poelen. Ook staat Rotarua bekend om zijn outdoor activiteiten en de nagemaakte Maori dorpjes. Wij wilden van beide natuurlijk iets meemaken en besloten te gaan raften en een Maori avond te boeken om kennis te maken met hun cultuur en eten. Het raften vonden we beide wel een beetje spannend van tevoren omdat we hoorden dat we van een waterval van ongeveer 6 meter hoog moesten. Anouk was bang dat het niks voor haar zou zijn maar deed het toch: onze held op sokken;) eenmaal in onze sexy wetsuits en totaal in outfit kwam de gezonde spanning naar boven en hadden we super veel zin!
We zaten met alleen maar aussies in de boot dus was al bang dat de gids iets ging uitspoken (botert niet zo goed tussen de kiwi's en de Aussies vanwege de possums die ze meebrachten in het verleden naar NZ, echt een serieuze plaag in NZ. Ze eten al de kiwi eieren op en doden veel vogels).
Anouk en ik kozen de middelste plek in de boot en daar waren we achteraf best blij mee, want voorin kreeg je de volle laag toen we naar beneden gingen van de waterval. Vlak ervoor werden we nog even flink bang gemaakt door de gids dat de meeste boten om flippen als ze beneden komen en dat we niet in paniek moesten raken. Hahaaaaa makkelijk gezegd door de ervaren man, kneep hem wel een beetje toen hij dat zei! Maar laat me niet kennen en na onze yell: (what do we want?!) FLIP FLIP FLIP gingen we ervoor want de boot ervoor had het ook gehaald dus wij moesten het ook wel halen! En zo niet hadden we erom gevraagd met onze yell en leek het gepland. ( de logica van de gids ) Op het puntje van de afgrond gierde de adrenaline door mijn lichaam en voor ik het wist zaten we onder water en had ik echt het idee dat we omgeslagen waren. Blij verrast door het feit dat dat niet het geval was en we het hadden gehaald, wel de boot vol met water maar we made it!!! Echt super kicke!!! Toen was het nog even tijd om tegen een kleine waterval op te surfen en mocht een meid voorin de boot zitten en kreeg zoveel water over zich heen doordat de punt van de boot de waterval ingeduwd wordt dat ze eruit vloog even als het meisje dat voor me zat. Ik kon mij gelukkig nog net vasthouden want zag het meisje gewoon verdwijnen in het water en stuk verder weer omhoog komen.... Best pittig volgens mij! Gelukkig zijn anouk en ik blijven zitten en baalden toen het was afgelopen. Als laatste moesten uitgerekend wij de boot naar de bus tillen, fijn hoor om groot te zijn... Hij zei het maar onder het mom van: "u strong, tall dutchie girls can do this!" Pfffff thanks mate... Anyways, ook dit werkt verslavend en wil het eigenlijk nog wel een keer doen:) de foto's zijn erg goed gelukt en hopelijk kunnen we die ergens in onze reis erop zetten! Na het raft avontuur even wezen relaxen want het is best een inspanning en ons daarna klaargemaakt om naar het Maori dorp te gaan met onze roommate Lorenzo.

Ons aangemeld en een formulier in het nederlands (?!) gelezen. We mochten niet lachen of de maori nadoen, het is immers een serieuze aangelegenheid voor de maori's. Hup de bus in en op naar het tamaki village. In de bus moest een man gekozen worden om onze leider te zijn voor de avond. Vrouwen zijn niet geschikt om leider te zijn (maar we waren 's middags wel goed genoeg om de boot te tillen?!) anyway, andrew uit amerika was onze leider voor vanavond. Aangekomen in de village, moesten de leiders voorop staan en begon de welkomstdans van de maori. Veel gezang en geschreeuw. Verschillende mannen kwamen ten tonele en deden een (in mijn ogEn) aanvallende dans. Uiteraard werd bij het einde van elke dans de tong uitgestoken. Het leek niet echt een warm welkom, maar dat moest het wel voorstellen haha. Doorgelopen het dorp in en verschillende spelletjes gespeeld in het dorp. Er waren vijf huisjes waar elke keer iets typisch uitgElegd werd over de maori. Het laatste huisje was het leukst omdat de mannen uit de bus de dans mee mochten doen. Onze kamergenoot ontpopte zich als ware maori, een italiaan van 1,60 m hahaha. Trouwens! Alle maori's zaten onder de tattoo's. De vrouwen haddene en tattoo op de kin en de mannen op het gezicht. De tattoo is een soort van paspoort/kenmerk van die persoon. Na alle spelletjes zijn we doorgelopen en konden we de traditionele hangi zien. Dit is het eten van de maori, dat onder de grond wordt klaargemaakt. In een groot gat worden kolen en hout gelegd die warm worden. Daarop wordt het eten gelegd en dan wordt het afgesloten. Dit moet minstens 4 uur stomen om gaar te worden. Vervolgens gingen we naar een andere ruimte waar wederom verschillende dansen werden gedaan. Alle mannen en vrouwen zongen luidkeels en gebruikte veel aanvallende bewegingen. De vrouwen hadden balletjes aan touwtjes en mannen stokken met een scherpe punt eraan. Bijzonder om mee te maken. Je wordt overdonderd door het luide geschreeuw en aanvallende bewegingen. Uiteindelijk kwam het leukste gedeelte! Eten! Haha nee grapje. We gingen naar de eetzaal om het eten uit de hangi te eten. Een buffet stond voor ons klaar met lam, kip, groenten en heerlijke(!) pavlova. We hebben een kiwi punch erbij gedronken en heerlijk genoten van het eten. Helaas zat de avond erop en gingen we terug naar het centrum. Onderweg heeft de chauffeur nog van alle nationaliteiten in de bus een liedje gezongen (zelfs japans! Geen nederlands, gelukkig? ) en kregen we zes gratis rondjes om de rotonde haha. Super gezellige en leuke avond gehad!

Volgende dag zijn we met de bus naar het bos gegaan en hebben daar een wandeling van 2 uur gemaakt. We zijn langs drie uitkijkpunten gekomen en konden heel rotorua zien. Zware wandeling wederom, aangezien de zon had besloten zich eindelijk te laten zien. Leuke wandeling gehad en ons getrakteerd op een kiwilegend en een hamburger. De kiwilegend is een pie met vlees en groenten. We waren er beide niet van gecharmeerd. Terug gegaan en met onze kamergenoten liggen kletsen.

Zo teleurgesteld als we eerst waren, waren we de dag erop gelukkig niet. Eerder leek Ons plan om naar de waitomo caves te gaan in duigen te vallen en leek niet door te kunnen gaan. Gelukkig hebben we doorgezet en konden we de volgende dag naar waitomo! Daar gingen we weer met de bus naar waitomo! Ingecheckt in ons hostel, waar we veel moeite voor gedaan hadden. We zouden alle twee op een andere kamer liggen, maar dat vonden we niet erg. Bij aankomst bleek dat we met z'n tweeën op een tweepersoonskamer lagen! Apart dat zoiets als een luxe aan kan voelen haha. Paar uur later werden we opgehaald om de caves in te gaan. We kregen een wetsuit aan, mochten een mooie hobbitbroek erover aantrekken, sokken, kaplaarzen, jas en helm. Je kan je voorstellen dat we ons als prinsessen voelden. Om ons vaandel hoog te houden (tussen alle duitsers hier) besloot ik de oranje helm te dragen haha. Daar gingen we dan, als 6 mijnzoekers in hobbitbroeken en wetsuits. Een hobbelige weg door hobbitland kwamen we bij de caves aan. Over het apenpak, moesten we ook nog een harnas aan! Ja, we gingen namelijk abseilen, hoe kom je anders de grot in? De een na de ander genoot met volle teugen van de 27m hoge afdaling. Maar zoals bij elke groepsactiviteit, moet er 1 iemand de held op sokken uithangen en dat was ik! Flashbacks van m'n bungeejumpervaring kwamen terug en heb als een klein kind staan treuzelen om over de rand te gaan. Met het zweet op m'n voorhoofd ging ik dan naar beneden. Heldin lotte kwam na mij in een zoef naar beneden, die was het wachten zat haha. Vervolgens het water ingelopen met de kaplaarzen die snel volliepen met water en ons een weg gebaand door de grotten. Enorm zwaar! Het apenpak en de laarzen zuigen zich vol met water waardoor het steeds zwaarder wordt. Weet je nog die zwemlessen in je kleding van vroeger? Dat! Maar dan in een grot, lopend...haha de adrenaline hielp ons volhouden! We gingen de grotten in en zagen geen hand voor ogen! Lampjes aan en van de ene rotswand naar de ander. Zo af en toe stapte je mis en zat je tot je nek in het water haha. Onze leider liep ondertussen rustig boven ons op de stenen, waarom dat niet bij ons opkomen was, weet ik niet! Haha te grappig! Als een ware gollem moesten we een stukje door de grot kruipen. Uiteraard konden lotte en ik ons niet inhouden om gollem na te doen, niet wetende dat de leider het moment daarop een foto maakte! Charming as always! Daarna konden we door een gat kruipen als we dat wilden. Lotte vond het te krap en durfde niet. Vervolgens ging een grote brede man door het gat als een klein kind, waardoor wij overtuigd waren dat we het ook konden. Uiteraard moest lotte eerst en ging gemakkelijk erdoor heen. Vervolgens ging ik en ben ik als een speenvarken eruit gekomen. Misschien is dit de meest genante ervaring tot nu toe, pfff. Uiteindelijk waren we diep in de grot gekomen en gingen we op de grond zitten en deden we ons lampje uit. Alle gloeiwormen op het plafond leken een sterrenhemel! Prachtig om te zien! Ondertussen vertelde de leider dat de gloeiwormen vislijntjes uitgooien en vliegen proberen te vangen en als ze dat eten licht geven. Als ze volwassen zijn, worden het vieze motten zonder mond waardoor ze na 2 dagen sterven. Meest gruwelijke dood ever, niet zo aardig van moeder natuur. We deden onze lampjes weer aan en konden de vislijntjes zien van die wormen. Sommige hadden al geluk! Haha we moesten weer terug de grot uit en sprongen in onze tube om met de stroming mee te deinzen. Er was later ook nog een gat waar je doorheen mocht klimmen maar je moest er zijwaarts doorheen en het dunste meisje van de groep had er al moeite mee. Deze keer kwam ik ervoor uit dat ik geen held was en heb het niet geprobeerd. Middenin de grot gingen we ook even wat drinken en chocolade eten. Ach ja, dat doet iedereen toch zo nu en dan? Even chillen in de grot? Onderweg kon ik de stroming niet aan en kegelde ik de man nog om en lagen we echt in een deuk! Bij het einde van de grot, waren we allemaal verbaast over het feit dat we zelf omhoog moesten klimmen om de grot uit te kunnen! Is er geen lift of trap? Haha zes mensen met drie hersencellen. De leider ging zonder slag of stoot naar boven als eerst. De grot waren allemaal rotsen op elkaar gestapeld waardoor het een soort van traptrede waren. Maar op een gegeven moment gaan de tredes naar buiten en moet je echt een beetje klimmen. Wederom geen de een na de ander omhoog. Lotte werd het nog moeilijker gemaakt, want de leider sproeide haar nog even nat vlak voordat ze boven was. Lotte laat zich niet zo makkelijk uit het veld slaan en ging zonder slag of stoot omhoog! Ik moest als laatste (omdat de rest bang was om als laatste te gaan, HA! Ik niet!) de leider vond het wel nog grappig om weg te lopen en te zwaaien. Haha not funny. Anyway, ik kwam ook boven! Ging makkelijker dan ik dacht! Blij dat we allemaal boven waren, sprongen we de bus weer in, kregen soep bij terugkomst en konden de foto's zien. Moe maar zeker voldaan gingen we terug naar hostel! Wat een topdag!

Na heerlijk geslapen te hebben in onze prive kamer met een top bed was het tijd om onze spullen te pakken en richting Auckland te vertrekken. Je moet om 10:00 al uitchecken en de bus kwam om 11:47, dus hadden we nog net genoeg tijd om even een stukje te wandelen. Een mooi pad door het bos en langs een riviertje leidde ons naar een uitkijk punt boven op een heuvel. We zagen al wat koeien rondom de uitkijkpost liggen maar hadden toen nog niet door dat we daar echt doorheen moesten. Anouk zag al snel dat er een hoop koeien op het pad lagen en wilde al weer omkeren ( ook met dieren is anouk een held op sokken haha ) Ik ben niet zo bang voor koeien en liep richting de uitkijkpost met anouk vlak achter mij. Af en toe hoorde ik wat gemompel dat die koe wel echt dichtbij kwam en dat ze echt zou omkeren, maar de dappere dodo volgde mij tot vlak voor de uitkijkpost. Daar moest ik ook even een stapje terug doen toen ik zag dat er 2 best flinke stieren opstonden en niet heel vriendelijk onze kant op keken. Toen ben ik ook maar omgekeerd moet ik toch eerlijk bekennen... Zelf voor mij iets te groot en onvriendelijk.

De busrit naar Auckland duurde gelukkig maar een paar uur en was prima te doen. Aangekomen in Auckland vlak onder de skytower hebben we de weg naar ons hostel gevraagd en de bus gepakt. We keken onze ogen uit, eindelijk weer in een grote stad, met bussen die tot laat rijden en veel mensen op straat! Uitgestapt bij de halte die dicht bij ons hostel moest zijn, liepen we de kant op die de chauffeur ons had gewezen. We kwamen in een soort achteraf steeg/straat en hoopten dat we verkeerd zaten maar na wat rondgevraagd te hebben en niemand die iets wist besloot anouk toch die vage straat in te lopen en ja hoor daar zat ons hostel. Op hoop van zegen liepen we het lelijke gebouw binnen en kwamen in een van binnen uitziend redelijk hostel. Onze spullen in de kamer gedropt en meteen naar buiten gegaan om Auckland te verkennen. Ik word er niet warm van moet ik eerlijk zeggen, het is gewoon een stad met een hoop hoge gebouwen en af en toe wat oude mooie gebouwen. Wel heel wat leuke barretjes verstopt op sommige plekken, een daarvan was een Mexicaans restaurant dat er wel gezellig uitzag. Helaas nog geen etenstijd dus liepen we nog even verder naar ons hostel om ons om te kleden en de boodschappen op te ruimen. Eenmaal bij het restaurant aangekomen zagen we dat het super druk was en werd ons verteld dat we een half uur moesten wachten.. Zucht... Maar vooruit, goed teken dat het zo druk is dus zal het wel waard zijn. Ze hadden een barretje om de hoek waar we sangria voor $8 per glas ( lees glaasje ) kochten en nipten eraan tot we geroepen werden, moet zeggen was wel echt lekkere sangria. We zaten aan een tafel vlak naast de keuken ( niet ideaal) en werden helemaal vrolijk van de drukte en gezelligheid om ons heen! Heerlijk weer even de drukte en gezelligheid, dat is iets dat we allebei af en toe wel missen. We hebben echt genoten die avond van het heerlijke eten en de gezelligheid!
Die avond beide zitten skypen en daarna gaan slapen omdat we de volgende ochtend de bus om 7:45 moesten hebben naar Paihia waar dit verhaal mee begint!

Ik hoop dat jullie met plezier dit enorme verhaal hebben gelezen, ik was er namelijk halverwege al klaar mee om verder te typen maar gelukkig nam anouk het even over;) thnx voor that anoukie:) en tot snel lieve lezers!!!! We vermaken ons hier enorm!!!!!!!!!! Don't u worry about us;)